Şogun (将軍), Japonya tarihinde genellikle 1185'ten 1867'ye kadar ülkeyi yöneten askeri diktatörlere verilen unvandır. Şogunluk dönemi, Japonya'nın feodal dönemine denk gelir ve bu dönemde imparator sembolik bir lider olarak kalırken, gerçek iktidar şogunların elindeydi.
Şogun unvanı, ilk olarak Heian döneminde imparatorluk ordusunun komutanları için kullanılmıştır. Ancak, feodal savaşların yoğunlaştığı Kamakura döneminde, Minamoto no Yoritomo'nun 1192'de Sei-i Taishōgun (征夷大将軍) unvanını almasıyla şogunluk kurumsallaşmıştır. Bu olay, Kamakura şogunluğunun başlangıcı olarak kabul edilir. Şogun, imparator tarafından atanır, ancak gerçekte askeri gücü elinde bulundurarak ülkeyi yönetirdi.
Japonya tarihinde başlıca üç şogunluk dönemi bulunmaktadır:
Şogun, feodal sistemin zirvesinde yer alır ve ülkeyi askeri güçle yönetirdi. Şogunluğun temel işlevleri şunlardır:
Tokugawa Şogunluğu'nun sonlarına doğru, iç ve dış baskılar nedeniyle şogunluğun gücü zayıflamıştır. Özellikle batılı güçlerin Japonya'yı ticarete açma çabaları, şogunluğun otoritesini sarsmıştır. 1868'de Meiji Restorasyonu ile imparatorluk yeniden güçlenmiş ve şogunluk sistemi sona ermiştir. Bu olay, Japonya'nın modernleşme sürecinin başlangıcı olarak kabul edilir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page