aeternitas ne demek?

Antik Roma dininde, Aeternitas sonsuzluğun ilahi kişileşmesidir. O, özellikle Roma imparatorlarının bir erdeminin ( divus ) tanrı formundaki halidir.¹ Yapısı dolayısıyla İmparatorluk kültüyle ilişkilendirildi.²

Daha tanıdık antropomorfik tanrılar gibi, Aeternitas ve diğer soyutlamalar, hem Roma'da hem de eyaletlerde kurbanlar ve tapınaklarla anıldı. Roma İspanya'sında Tarraco'da bulunan Aeternitas Augusta tapınağı ³ bir madeni para üzerinde resmedilmiştir.⁴

Aeternitas bazen Aeternitas Imperii ("Roma egemenliğinin Sonsuzluğu") olarak anıldı.⁵ Burada Latince imperium ("komuta, güç") kelimesi "imparatorluk" anlamına gelir. Aeternitas Imperii, Nero zamanında Arval Kardeşlerinden fedakarlık alan tanrılar arasındaydı. Bu sırada çeşitli erdemlerin temsil edildiği yeni bronz paralar basıldı.⁶

Aeternitas, Vespasian, Titus, Trajan, Hadrian, Antoninus Pius ve Septimius Severus basılan sikkelerde tasvir edilen birçok erdemden biriydi.⁷ 2. yüzyıldan 3. yüzyılın ortalarına kadar, Aeternitas'ın ikonografisi anka kuşunu içerir.⁸ Aeternitas bazen de anka kuşunun tünediği dünyayı tutar.⁹

Martianus Capella, The Marriage of Philology and Mercury'de Aeternitas'ın Jüpiter'in en onurlu kızları arasında olduğunu söylüyor. Ayrıca Aternitas'in dairesel şekli nedeniyle sonsuzluğu temsil eden Diademden de bahseder.¹⁰

Aeternitas'ın erkek eşdeğeri Aion, sınırsız zaman, göksel küreler ve Zodyak tanrısıdır.¹¹

Kaynakça

Orijinal kaynak: aeternitas. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.

Footnotes

1. "Virtue" is a conventional label for this class of deities; as Duncan Fishwick has noted in Imperial Cult in the Latin West (Brill, 1990), pp. 459–460, to call "eternity" a virtue in English may seem strained. ↩

2. Fishwick, Imperial Cult, p. 460. ↩

3. Fishwick, Imperial Cult, p. 461. ↩

4. Robert E.A. Palmer, Studies of the Northern Campus Martius in ancient Rome (American Philosophical Society, 1990), p. 20. ↩

5. Alain Gowing, Empire and Memory: The Representation of the Roman Republic in Imperial Culture (Cambridge University Press, 2005), p.

   ↩

6. J. Rufus Fears, "The Cult of Virtues and Roman Imperial Ideology" Aufstieg und Niedergang der römischen Welt II.17.2 (1981), p. 895. ↩

7. Fears, "The Cult of Virtues," pp. 900–901. ↩

8. Melissa Barden Dowling, "A Time to Regender: The Transformation of Roman Time," in Time and Uncertainty (Brill, 2004), p. 179. ↩

9. Ittai Gradel, Emperor Worship and Roman Religion (Oxford University Press, 2002), p. 309. ↩

10. Martianus Capella, The Marriage of Philology and Mercury 1.4.13; Danuta Shanzer, A Philosophical and Literary Commentary on Martanus Capella's De Nuptiis Philologiae et MercuriBook 1 (University of California Press, 1986), p. 71. ↩

11. Gradel, Emperor Worship and Roman Religion, pp. 310–311. ↩

Kategoriler