Satta, Hint felsefesinde "varlık", "gerçeklik", "öz" veya "mevcudiyet" anlamına gelir. Sanskritçe kökenli olan bu terim, bir şeyin varoluşunun temel doğasını veya gerçekliğini ifade eder. Satta, yanılsama (maya) ve geçicilik (anicca) kavramlarının zıddı olarak, kalıcı ve değişmez olanı temsil eder.
Satta kavramı, özellikle Vedanta felsefesi ve Budizm gibi farklı Hint felsefe okullarında farklı şekillerde yorumlanmıştır. Vedanta'da, Brahman (mutlak gerçeklik) satta'nın en yüksek ifadesi olarak kabul edilirken, Budizm'de satta, bağımsız ve kalıcı bir özün olmadığını vurgulayan "anatta" (öz-yokluğu) kavramıyla ilişkilendirilir.
Satta, Hint felsefesinde varoluşun doğası, gerçeklik algısı ve nihai hakikat arayışı gibi temel konuların anlaşılması için önemli bir kavramdır.