nakşibendi tarikatı ne demek?

Nakşibendi Tarikatı

Nakşibendi Tarikatı, İslam dünyasında yaygın olan önemli bir tasavvuf yoludur. Kökeni 14. yüzyıla kadar uzanır ve kurucusu Bahaddin Nakşibend olarak kabul edilir.

Temel İlkeleri:

• Sessiz Zikir (Zikr-i Hafi): Nakşibendilik'te zikir, genellikle sessiz ve içten yapılır. Amaç, kalbin Allah'la sürekli bağlantıda olmasını sağlamaktır.
• Huşyar Der Dem (Her An Uyanık Olmak): Müritler, her an Allah'ın huzurunda olduklarının bilincinde olmaya çalışırlar.
• Sefer Der Vatan (Vatanda Yolculuk): İçsel bir yolculuk, nefsin terbiye edilmesi ve manevi olgunluğa ulaşılması anlamına gelir.
• Halvet Der Encümen (Kalabalıkta Yalnızlık): Dünya işleriyle meşgul olurken bile kalbin Allah'la birlikte olmasıdır.
• Nazar Ber Kadem (Ayağa Bakmak): Dikkati dağıtan şeylerden kaçınmak, tevazu göstermek anlamında kullanılır.
• Safar Der Vatan (Vatanda Yolculuk): Kişinin iç dünyasına yaptığı, kendini keşfetme yolculuğudur.
• Yad Kerd (Hatırlamak): Her zaman Allah'ı hatırlamak ve O'nu unutmamak.
• Baz Geşt (Geri Dönmek): Hatalardan pişmanlık duyup Allah'a yönelmek.
• Nigah Daşt (Gözetmek): Dikkati ve düşünceleri kontrol altında tutmak.
• Yad Daşt (Huzurda Olmak): Sürekli olarak Allah'ın huzurunda olduğunu hissetmek.

Yaygınlığı:

Nakşibendi Tarikatı, Orta Asya, Türkiye, Ortadoğu, Hindistan ve Güneydoğu Asya gibi geniş bir coğrafyada yayılmıştır. Farklı kolları ve yorumları bulunmaktadır.

Önemli Şahsiyetler:

Bahaddin Nakşibend'in yanı sıra, İmam Rabbani, Halid-i Bağdadi gibi önemli şahsiyetler de Nakşibendi Tarikatı'nın gelişimine katkıda bulunmuşlardır.

Günümüzdeki Durumu:

Nakşibendi Tarikatı, günümüzde de varlığını sürdürmekte ve farklı coğrafyalarda faaliyet göstermektedir. Toplumsal ve siyasi hayatta etkili olan bazı kolları da bulunmaktadır.