El-Hâkim Bi-Emrillah (Arapça: الحاكم بأمر الله), tam adıyla Ebu Ali el-Mansur bin el-Aziz el-Nizar el-Hâkim Bi-Emrillah (d. 985, Kahire - ö. 1021, Kahire), Fatımi Halifeliği'nin altıncı halifesi ve İsmaili Şiiliğinin 16. imamıdır. 996'dan 1021'deki ölümüne kadar hüküm sürmüştür. Hükümdarlığı, İslam dünyasında tartışmalara yol açmış, hem hayranlık uyandırmış hem de eleştirilmiştir.
El-Hâkim, 985 yılında Kahire'de doğdu. Babası Fatımi Halifesi el-Aziz Billah, annesi ise Hristiyan kökenli bir cariyeydi. El-Aziz'in ölümü üzerine, henüz 11 yaşındayken halife ilan edildi. Yönetimin ilk yıllarında, Köktügin ve Bercevân gibi güçlü vezirlerin etkisi altında kaldı.
El-Hâkim'in hükümdarlığı, bir dizi sıra dışı ve çoğu zaman çelişkili uygulamayla doludur. Bir yandan bilime ve sanata önem verirken, diğer yandan keyfi yasaklar ve cezalar getirmiştir.
El-Hâkim'in kişiliği ve inançları hakkında farklı görüşler bulunmaktadır. Bazı tarihçiler onu deli, zalim ve dengesiz olarak tanımlarken, bazıları ise dindar, adaletli ve halkını düşünen bir lider olarak görmektedir. Özellikle Dürzilik inancında, tanrısal bir figür olarak kabul edilir ve saygı görür. Dürziler, El-Hâkim'in kaybolduğuna ve bir gün tekrar geri döneceğine inanırlar.
El-Hâkim, 1021 yılında Kahire yakınlarında avlanırken ortadan kaybolmuştur. Cesedi bulunamamış, kayboluşunun ardındaki sır perdesi hala çözülememiştir. Ölümüne ilişkin farklı teoriler bulunmaktadır:
El-Hâkim Bi-Emrillah, İslam tarihinde tartışmalı bir figür olarak yer almıştır. Hükümdarlığı döneminde yaptığı sıra dışı uygulamalar ve kayboluşu, hakkında pek çok efsane ve spekülasyonun ortaya çıkmasına neden olmuştur. Dürzilik inancı, El-Hâkim'in mirasını günümüzde de yaşatmaktadır.