çuvaşça ne demek?

Çuvaşça (Çuvaşça: Чӑвашла / Căvašla), Rusya'nın orta kesiminde, Ural Dağları’nın batısında konuşulan çağdaş dönem Türki dillerden biridir. Türk dillerinin Ogur-Bolgar grubu öbeğinden varlığını korumuş tek dilidir. Çuvaşça, Çuvaşların anadili ve Çuvaşistan’ın resmî dilidir. Yaklaşık iki milyon kişi tarafından konuşulur. 2002 verilerine göre Çuvaşistan’da bu dili konuşan nüfusun % 92 etnik olarak Çuvaş, % 8’i ise başka etnik kökenlidir. Çuvaşça, okullarda eğitim dili olmasına ve medyada kullanılmasına karşın, Rusçanın yaygın kullanımından dolayı tehlike altında olan bir dildir.

Çuvaşça diğer Türki dillerden büyük oranda ayrışmıştır. Öyle ki, diğer Türki diller karşılıklı anlaşılabilirken, Çuvaşça için bu geçerli değildir. Hatta, dil bilimciler tarafından ilk olarak bir Fin-Ugor dili olduğu sanılmıştır.1 13. ve 14. yüzyılda dikilmiş, bugünkü Tataristan'da yoğunlaşan, İdil Bulgar kitabelerinde Çuvaşların atası olan bir dil kullanılmıştır.2

Volga dirseğindeki Kazan'da, ileride -Tatarlar ve Başkırlar arasında dağılmış olarak- Volga ve Ural arasındaki bölgede, nispeten az olan sayılarına rağmen (1959 sayımına göre 1.470.000) dil bilim ve etnoloji açısından en ilgi çekici ve en önemli Türk halklarından biri olan Çuvaşlar (Çavaş) yaşar. Hem farklı etnik hususiyetleri hem de ağız hususiyetlerine göre Çuvaşlar iki ana gruba ayrılırlar: Kozmodem'jansk, Çeboksary, Jadrin ve Kurmyş kasabalarında Yukarı Çuvaşlar (viryal < *üz el "yukarı memleket, yukarı halk") ve Aşağı Çuvaşlar (anatri < *enet ôegi ? 'aşağıda [Volga ve devamında] bulunanlar'), ayrıca, bilhassa Volga kıyısı dağları boyunca Cyvil'sk'den, Tetyuşi üzerinden Ul'janovsk (eski Simbirsk, Step Çuvaşlarının merkezi) bölgesine kadar olan yerdeki Step Çuvaşları önemle kaydedilmelidir.3

Yazı sistemi

<!-- -->
<!-- -->

a, bă, vă, gă, dă, ye, yo, jă, ză, i, yă, kă, lă, mă, nă, o, pă, ră, să, şă, tă, u, ü, fă, hă, tsă, çă, şă, şçă, hıtălăhpalli, ı, şemşelĕhpalli, e, yu, ya

Ses bilgisi

Ünsüzler

Çuvaşçanın ünsüzleri şunlardır: /p/ (п), /t/ (т), /k/ (к), /tɕ/ (ч), /ʂ/ (ш), /ɕ/ (ç), /χ/ (х), /ʋ/ (в), /m/ (м), /n/ (н), /l/ (л), /r/ (р), /j/ (й).

Ünlüler

<table> <thead> <tr class="header"> <th></th> <th><p>İnce</p></th> <th><p>Kalın</p></th> </tr> </thead> <tbody> <tr class="odd"> <td></td> <td><p>Düz</p></td> <td><p>Yuvarlak</p></td> </tr> <tr class="even"> <td><p>Yüksek</p></td> <td><p>i (и)</p></td> <td><p>y ()</p></td> </tr> <tr class="odd"> <td><p>Alçak</p></td> <td><p>e (е)</p></td> <td><p>(ĕ)</p></td> </tr> <tr class="even"> <td></td> <td></td> <td></td> </tr> </tbody> </table>

Ses evrimi

Günümüzde diğer Türkî dillere çok uzak olan Çuvaşçanın önemli ses değişimleri vardır:

  • Ş>L dönüşümü: “Taş” sözcüğündeki ş, “l” sesine dönüşmüştür: çul (burada ayrıca t>ç ve a>u değişimleri de vardır.)

Gümüş sözcüğünün Çuvaşçası “kĕmĕl” şeklindedir.

  • A>U dönüşümü: Örneğin “at” sözcüğü Çuvaş Lehçesinde ut şeklindedir.
  • Z>R dönüşümü: Örneğin “biz” kişi zamiri Çuvaşçada ebir şeklindedir.

'Örnekler: Türkiye Türkçesi “sekiz”, Çuvaşçada sakăr. “Siz” kişi zamiri Çuvaşçada “esir”. “Buzağı” sözcüğü Çuvaşçada “păru”

  • D>R dönüşümü: Örnekler: “ayak” sözcüğünün eski Türkçesi “adak” şeklindedir. Çuvaşçada “ayak” sözcüğü a’nın u’ya, d’nin y’ye ve k harfinin yumuşak g’ye dönüşmesiyle şöyle bir gelişme izlemiştir: adak>urak>urağ>ura. Çuvaşçada “ura” ayak anlamındadır.
  • Koymak sözcüğünün eski Türkçesi (kod-) şeklindedir. Bugünkü Çuvaşçada o’nun u’ya, k’nin de sert h (x)’ye dönüşmesiyle (xur-) şeklindedir.
  • T>Ç dönüşümü: Bazı sözcüklerde olmayabilir. Bu değişime şu örneği verebiliriz: “taş” sözcüğünün Çuvaşçası çul şeklindedir. Bazı fiillerde bu tip değişmelere rastlamayabiliriz; dolmak fiilinin Çuvaşçası (tul-) şeklindedir.
  • K>Y dönüşümü: k>ğ>y şeklinde gelişmiştir. Bazı sözcüklerde vardır: “kan” sözcüğünün Çuvaşçası “yun” şeklindedir.

Metin örnekleri

Diğer Türk dilleri ile karşılaştırma

Aşağıdaki tablo, Şaz grubuna ait Türkçe ile Tatarcanın Lir grubuna ait Çuvaşça ile kelime karşılaştırmalarını içermektedir:4

<div>
  • ÇuvaşçaTatarcaTürkçe
    amakemekemek
    alaelekelek
    alaelel
    adaöt, ödötmek
    arir, erer
    ojirajirayır
    şidiktişükaçık
    şinasineksinek
    hirkızkız
    sirceryer
    bükebüğet
    haşpaçapkaşapka
    çaskaşkaş
    pabavbağ
    cholkolkol
    kibekebigiysi
    puşbaşbaş
  • Çuvaşça5TatarcaTürkçe
    halhakolakkulak
    asajakasakasık
    tuvıtüretören
    horakarakara
    ToraTänriTanrı
    tatlatatlıtatlı
    sjokyukyok
    kümülkömişgümüş
    iltinaltınaltın
    hunazamjanımcanım
    ojayay
    gonküngün
    jonkankan
    kisnekiçiküçük
    sjüljüleyüksek
  • ÇuvaşçaTatarcaTürkçe
    sjoradanjaratanyaratan
    conjancan
    kebekiyimkebe,giysi
    pülbölböl
    jititit(köpek)
    tertürtür
    sjülenjilanyılan
    asşijasatşiyaşatıcı
    siljelyel
    sjüren-süren
    ijisyiğiş/yemek
    ijebev
    azadad
    jomzjakamcıkamcı(şaman)
  • ÇuvaşçaTatarcaTürkçe
    kürközgüz
    anneanaanne
    körközgöz
    atteataata
    kinkilengelin
    herejörekyürek
    vilimölümölüm
    vodaodunodun
    vurzvuruşdövüş
    vuruuriuğru
    vototod
    kvakkökgök(mavi)
    ivilouloğul
    ivisauşavuç
    awlanasewlenmekevlenmek
    birasbirmekvermek
    bolasbolmakolmak
</div>

Sayılar

  • 1 - pĕrre
  • 2 - ikkĕ
  • 3 - vişşĕ
  • 4 - tăvattă
  • 5 - pillĕk
  • 6 - ulttă
  • 7 - şiççĕ
  • 8 - sakkăr
  • 9 - tăhhăr
  • 10 - vunnă
  • 11 - vunpĕr
  • 12 - vunikkĕ
  • 13 - vunvişşĕ
  • 14 - vuntăvattă
  • 15 - vunpillĕk
  • 16 - vunulttă
  • 17 - vunşiççĕ
  • 18 - vunsakkăr
  • 19 - vuntăhhăr
  • 20 - şirĕm
  • 30 - vătăr
  • 40 - hĕrĕh
  • 50 - allă
  • 60 - utmăl
  • 70 - şitmĕl
  • 80 - sakărvunnă
  • 90 - tăhărvunnă
  • 100 - şĕr
  • 1000 - pin

Kişi zamirleri

  • Ben: Epĕ (Эпĕ)
  • Sen: Esĕ (Эсĕ)
  • O: Văl (Вăл)
  • Biz: Epir (Эпир)
  • Siz: Esir (Эсир)
  • Onlar: Vĕsem (Вĕсем)

Çuvaş dili hakkında yapılan araştırma eserleri

Kaynakça

Dış bağlantılar

Orijinal kaynak: çuvaşça. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.

Footnotes

  1. J.BENZİNG,"ÇUVAŞÇA",Türkoloji Makaleleri

  2. Ármin Vámbéry, Das Türkenvolk in seinen Ethnologischen und Ethnographischen Beziehungen - 1885

Kategoriler