Siklodekstrinler, glukoz monomerlerinin halka şeklinde bağlanmasıyla oluşan siklik oligosakkaritlerdir. En yaygın türleri α (alfa), β (beta) ve γ (gama) siklodekstrinlerdir ve sırasıyla 6, 7 ve 8 glukoz biriminden oluşurlar.
Yapı ve Özellikler:
Siklodekstrin moleküllerinin iç kısımları hidrofobik (suyu sevmeyen), dış kısımları ise hidrofilik (suyu seven) özelliktedir. Bu amfipatik yapı, siklodekstrinlerin konak-misafir kompleksi oluşturma yeteneğini sağlar. Konak-Misafir Kompleksi
Hidrofobik boşluk, çeşitli hidrofobik molekülleri (örneğin ilaçlar, aromalar, vitaminler) içine alarak onları suda çözünür hale getirebilir, stabilitelerini artırabilir ve salınım hızlarını kontrol edebilir. Çözünürlük
Kullanım Alanları:
İlaç Endüstrisi: İlaçların biyo yararlanımını artırmak, stabilitesini sağlamak ve kontrollü salınımını sağlamak için kullanılır. Biyo%20Yararlanım
Gıda Endüstrisi: Tat ve kokuları maskelemek, gıda bileşenlerinin stabilitesini artırmak ve raf ömrünü uzatmak için kullanılır.
Kozmetik Endüstrisi: Aktif bileşenlerin stabilitesini artırmak ve ciltte daha etkili bir şekilde taşınmasını sağlamak için kullanılır.
Analitik Kimya: Kromatografik ayırma tekniklerinde kiral ayırıcı olarak kullanılır. Kromatografi
Üretim:
Siklodekstrinler, nişastanın siklodekstrin glukanotransferaz (CGTaz) enzimi ile enzimatik parçalanmasıyla üretilir. Enzim
Modifikasyonlar:
Siklodekstrinlerin özellikleri, kimyasal modifikasyonlarla değiştirilebilir. Örneğin, hidroksipropil siklodekstrin gibi türevler, suda daha çözünürdür ve daha geniş bir uygulama yelpazesine sahiptir. Kimyasal%20Modifikasyon