pırnal meşe ne demek?

Pırnal meşe (Quercus ilex), kayıngiller (Fagaceae) familyasından 20 metreye kadar boylanabilen ağaçtır.

Quercus ilex, Akdeniz, Avrupa'nın Balkan bölgeleri, Türkiye ve Kuzey Afrika'da yaygın olan büyük bir ağaç türüdür. Q. ilex'in genel popülasyon eğiliminin sabit olduğu kabul edilir ve alt popülasyon büyüklüğü, yerleşim yerlerinin çoğunda küçükten büyüğe değişir. Quercus ilex, özellikle çok sayıda düşük ila orta etki tehdidi altındadır: ev içi kullanımlar ve ticaret için acımasız toplama, toplama uygulamaları, aşırı otlatma, ormansızlaşma, insan faaliyetleri, mantar enfeksiyonları ve iklim değişikliği sayılabilir.

Quercus ilex'in tahmini oluşum alanı (EOO) ve tahmini yaşam alanı (AOO) sırasıyla 20.000 km² ve 2.000 km²'den fazladır. Ek olarak, türleri küresel olarak etkileyen tehditlerin, özellikle önerilen koruma önlemlerinin uygulanması durumunda, genel popülasyonun tehdit altındaki bir kategoriye girdiği ölçüde azalmasına neden olması olası değildir. Bu nedenle Quercus ilex, küresel olarak Asgari endişe altında (LC) olarak değerlendirilir.

Quercus ilex, Avrupa'nın Akdeniz ve Balkan bölgelerinde, Kuzey Afrika'da ve Türkiye'de yaygındır.¹²³⁴ Bu dağılım içinde, tür en çok Akdeniz havzasının batı bölgelerinde yaygındır ve doğuya doğru harekette azalma meydana gelir.^{5 6} Tür, Karadeniz kıyısında birkaç yerde bulunur.⁷⁸

Avrupa'da, tür İspanya'dan doğuya İtalya'ya, Yunanistan'a, Malta'ya ve Balkan ülkelerine kadar bulunur.^{910 11} İspanya'da Quercus ilex Endülüs, Extremadura, Castilla-León, Castilla-La Mancha ve Madrid özerkliklerinde görülür.^{12 131415}

Kuzey Afrika'da, tür Fas, Cezayir, Tunus ve Libya'da bulunur.^{16 17} Cezayir'de Q. ilex, Sahra Atlası, Tellian Atlası, Kabylia ormanları ve Tlemcen dağlarında 350 m ile 1.600 m rakımlar arasında bulunur.^{1819 2021} Fas'ta, Q. ilex birincil orman tipini oluşturur ve 2.900 m yüksekliğe kadar büyük floristik bölümlerin çoğunda bulunur, ancak kurak bölgelerde bulunmaz; Fas Sahra ve Doğu toprakları^{22 23 24 25} Tunus'ta, Q. ilex, Kessera ve Sakiet Sidi Youssef Ormanlarındaki sırtların ve yüksek platoların altikol kısmında oluşur. Burada ayrıca Rora dağlarında, Bessouagi, Abderrahman dağlarında bulunur ve genellikle Güney Krumirie, Bargou'daki çam ormanlarının çalılıklarının bir unsurudur.^{26 27} (Pottier-Alapetite 1979, Le Floc'h ve diğerleri 2010). Libya'da Q. ilex Yeşil Vadi'de bulunur.²⁸

Quercus ilex, güney İspanya'da deniz seviyesinden 1.800 m'ye kadar²⁹ ve batı Yüksek Atlas'ta Fas'ta deniz seviyesinden 2.900 m'ye kadar geniş bir tutum aralığına sahiptir.³⁰³¹ Diğer yerlerde, türlerin yükselme aralığı daha sınırlıdır ve aşırı değildir.³² Tahmini EOO ve tahmini AOO, tehdit altındaki kategoriler eşiğini aşar.

Akdeniz Havzasında, Q. ilex, Cezayir ve İspanya'daki en büyük alt popülasyonlara sahip 2 milyon hektardan fazla ormanı kaplamaktadır, ancak özellikle orman envanteri olmadığında, nüfus büyüklüklerini ve sayılarını büyük bir dikkatle almamız gerekmektedir. Dolayısıyla burada nüfus büyüklüklerinin şu şekilde olduğu tahmin edilmektedir: İspanya 2890.000 ha, Portekiz 530.000 ha, Fransa 350.000 ha, İtalya 380.000 ha, Tunus 80.000 ha ve Cezayir 680.000 ha'dır.³³

Avrupa'da, Q. ilex popülasyon büyüklüğünün şu anda büyük olduğu varsayılmaktadır ve İtalya'da bile baskın bitki örtüsü türü olarak kabul edilmektedir. İspanya'da Quercus ilex ve Quercus suber, cinsin ana türleridir³⁴ ülkenin toplam alanının yaklaşık %10'unu kaplayan geniş uzantılarda ve yoğun popülasyonlarda büyüdüğü bulunmuştur.³⁵ Q. ilex'in Akdeniz dağılımının yüzde altmışı İspanya'da “dehesa” ormanları içinde yer almaktadır³⁶ ve 831.000 hektar Extremadura bölgesinde bulunmaktadır.³⁷

Kuzey Afrika'da tür çok yaygındır ve çok geniş bir yayılış alanına sahiptir³⁸³⁹ Cezayir'de Q. ilex, yoğun ve yüksek nüfus büyüklüğü ile orman yüzeyinin çok büyük bir bölümünü kaplar (Battandier ve Trabut 1890, Maire 1926, ⁴⁰ Fas'ta Q. ilex, yüzölçümü (1,415,201 ha) ve yakacak odun üretimi ile ilk orman türüdür, popülasyon büyüklüğü ara sıra ile çok arasında değişir ve "orman masiflerini birbirine bağlayan canlı çimento" olarak adlandırılır⁴¹ Banabid 2002). Tunus'ta, Q. ilex popülasyonlarının büyüklüğü, istasyonlarının çoğunda nadiren ile ara sıra arasında değişmektedir (Agence Nationale de Protection de l'Environnement 2005).

Genel olarak, Q. ilex'in nüfus eğiliminin sabit olduğu kabul edilir, ancak gelecekte birçok tehdit nedeniyle azalacağı ve nüfusun düzensiz hale gelebileceği tahmin edilmektedir⁴²

Quercus ilex, yüksek rakımlarda yarı kuraktan çok nemliye ve sıcaktan çok soğuğa kadar değişen çok çeşitli Akdeniz biyo-iklimlerinde yetişir.⁴³⁴⁴⁴⁵ Bu büyük ağaç türü, 20 ila 30 m yüksekliğe kadar genişler ve uzun ömürlü bir türdür, bazı bireylerin 1.000 yılı geride bırakmıştır.⁴⁶

Tür, gölge, soğuk ve sıcak iklimleri tolere eder; Fas'ta kısa sürelerde -24°C'nin altında⁴⁷ ve 42°C'ye kadar ⁴⁸ hayatta kalır. Quercus ilex 384 mm'den 1.462 mm'ye kadar yağış aralığına sahiptir ancak belirli koşullar altında minimum 250 mm'ye kadar tolere edebilir (Sauvage 1949, 1961). Tür, her tür silisli veya kalkerli substratta bulunur ancak hareketli substratları ve hidromorfik toprakları tercih eder.⁴⁹ Quercus ilex çiçekleri Nisan'dan Mayıs'a kadar, Ekim'den Aralık'a kadar meyve verir.⁵⁰

Daha az optimal sahalarda tek veya karışık meşcereler oluşturabilir, ancak en büyük yoğunluklar daha elverişli alanlarda bulunur⁵¹ Quercus ilex'in bulunduğu bitki toplulukları ve birlikleri şunlardır:

1. 1 Yüksek rakımlarda (Kuzey Afrika, İspanya) soğuk ve yarı kurak iklimlerde geliştiği ve Junipero thuriferae-Quercion derneğine ait İspanyol ardıcı (Juniperus thurifera) ile ilişkili olduğu Matorral bitki örtüsü.
2. 2 Türün izole edildiği veya kümeler halinde olduğu ve genellikle Rhamno-Quercion cocciferae birliğine ait, tipik olarak Halep çamı (Pinus halepensis) gibi kozalaklı ağaçlarla ilişkili olduğu ağaçlık ön-orman.
3. 3 Quercetalia ilicis takımına ait Q. ilex'in hakim olduğu sklerofil ormanları ve maki bitki örtüsü (Barbero ve diğerleri 1992). İber Yarımadası'nda, Quercus ilex tipik olarak Zeytin (Olea europea subsp. sylvestris), Harnup (Ceratonia siliqua), Mantar meşesi (Quercus suber) ile ve çalılıklarda kocayemiş (Arbutus unedo), akçakesme (Phillyrea angustifolia), Akdeniz cehrisi (Rhamnus alaternus) ve menengiç (Pistacia terebinthus) ile ilişkilidir.^{52 53}

Quercus ilex ve ormanlarına yönelik mevcut en büyük tehditlerden biri, ormanların temizlenmesine yol açan yangınlar ve antropojenik arazi kullanımı değişiklikleridir. Tarihsel olarak Quercus ilex, odun kullanımından ve hayvan otlatmasından da olumsuz etkilenmiştir. Tür, yerel halk ve koleksiyoncular tarafından ev içi kullanımlar veya ulusal ticaret için yoğun bir şekilde toplanmaktadır, Fas'ta türler, meyve için 3-5 dirhem/kg ve bir ağaç için 1.000-3.000 dirhem ile işlem görmektedir (H. Rankou ve M'sou pers). . iletişim 2017). Sonuç olarak, geniş orman alanlarının yerini tarım ve insan yerleşimi almıştır⁵⁴ Bazı durumlarda bu, bazı alt popülasyonların tamamen ortadan kaldırılmasına yol açmıştır⁵⁵ (Ortego ve Bonal 2010). Türler, kuraklık oluşumunu artıran iklim değişikliği nedeniyle nüfus azalması riski altındadır. Bu, türlerin yerini kuraklığa daha dayanıklı türlerin almasına neden olabilir. İklim değişikliğinin yanı sıra artan toprak ve hava kirliliği/kirliliği gibi diğer insan faktörleri de türler için bir tehdit oluşturur. Popülasyonlar ayrıca mantar patojenlerinden olumsuz etkilenir; Phytophthora quercina, Phytophthora cinnamomi, Phytophthora ramorum ve Cryphonectria parasitica'nın neden olduğu kanserler^{56 57} zararlılar ve hastalıklar küçük bir tehdit olarak kabul edilir.

Bu ağacın koruları yakacak odun veya odun kömürü üretimi için baltalıktır.⁵⁸ Türler kereste için kullanılabilir, ancak bunun değeri düşüktür, çünkü kurutulması ve oyulması çok zor ve zordur. Bu nedenle Quercus ilex ahşabı, örneğin marangozluk aletleri, kulplar, dişli dişleri vb. gibi yoğun kullanıma maruz kalan küçük aletlerin yapımında kullanılır (⁵⁹⁶⁰ Quercus ilex ormanları tarihsel olarak savana benzeri ekosistemler olarak yönetilirler; büyük, izole ağaçlar bir otlaktan çıkar⁶¹ bu da çiftlik hayvanları için gölgeleme, budama için yakacak odun, çok sayıda omurgalı için sığınak ve üreme alanları sağlar.

Quercus ilex'in farklı kısımlarının fitokimyasal analizi, meyvelerin yağ asitleri, amino asitler, mineral elementler ve proteinlerin kantitatif tayini açısından zengin olduğunu göstermiştir, Nişasta^{62 63}. Q. ilex'in kabuğu tanenler açısından çok zengindir ve yapraklar serbest kinik asit ve şikimik asit açısından zengindir^{64 65}

Quercus ilex, dağıtımının tamamında 144 ex situ koleksiyonda bulunur (BGCI 2017). Türler İsviçre'de Hassas⁶⁶, Arnavutluk'ta Tehlike Altında⁶⁷ ve Malta'da nadir⁶⁸ olarak listelenmiştir. Avrupa'da tür, IUCN Kırmızı Listesi'nde En Az Endişe Veren (2016) olarak değerlendirilmiştir. Tür aralığı boyunca popülasyondaki düşüşün kapsamının araştırılması ve gerekli önlemlerin alınması tavsiye edilir. İklim değişikliğinin türler üzerindeki etkisine ilişkin daha fazla araştırma yapılması da önemlidir. Genel olarak türler daha fazla habitat koruması gerektirir; alt popülasyonun habitat bozulmasından korunması, en savunmasız alanların korunan alanların ormanlık çevrelerine çitle çevrilmesi ve bu alanlarda tarımsal genişlemenin sınırlandırılması dahil, bozulmanın halihazırda meydana geldiği yerlerde rejenerasyon uygulanmalıdır. Bu türün korunmasını sağlamak ve geliştirmek için önemi konusunda daha fazla kamu bilincine ihtiyaç vardır.

Kaynakça

Orijinal kaynak: pırnal meşe. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.

Footnotes

1. Euro+Med. 2015. Euro+Med PlantBase. Berlin-Dahlem. Available at: http://ww2.bgbm.org/EuroPlusMed/query.asp . ↩

2. WCSP. 2017. World Checklist of Selected Plant Families. London Available at: http://apps.kew.org/wcsp/prepareChecklist.do;jsessionid=ECDDCE112435111F231BD58DBBB31444?checklist=selected_families%40%40322181120151045335. ↩

3. GBIF. 2017. Global Biodiversity Information Facility (GBIF) Data Portal. Available at: https://www.gbif.org/ . ↩

4. GRIN. 2017. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. Available at: https://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxon/taxonomyquery.aspx . (Accessed: January 2017). ↩

5. Barbero M., Loisel, R., Quézel P. 1992. Quercus ilex L. ecosystems: function, dynamics and management. In: Romane, F. and Terradas, J. (eds), Advances in vegetation science, Springer Netherlands, Netherlands. ↩

6. Charco, J. 2001. Guia de los arboles y arbustos del Norte de Africa: claves de determinacion, descripciones, ilustraciones y mapas de distribucion. Agencia Espanola de Cooperacion Internacional, Madrid. ↩

7. ↩

8. Meusel, H. and Jager, E. (eds). 1998. Vergleichende Chorologie der Zentraleuropäischen Flora - Band I, II, III . Gustav Fischer Verlag, Jena. ↩

9. Tutin, T.G., Burges, N.A., Chater, A.O., Edmondson, J.R., Heywood, V.H., Moore, D.M., Valentine, D.H., Walters, S.M. and Webb, D.A. (eds) 1993. Flora Europaea Volume 1. Cambridge University Press. ↩

10. ↩
11. ↩

12. Corcuera L, Camarero JL and Gil-Pelegrín E, 2004. Effects of a severe drought on Quercus ilex radial growth and xylem anatomy. . Trees 18: 83-92. ↩

13. Tuset, J. J., Hinarejos, C., Mira, J. J. and Cobos J. M. 1996. Implicación de Phytophthora cinnamomi en la enfermedad de la seca de encinas y alcornoques. Boletín de sanidad vegetal, Plagas 22: 491-499. ↩

14. Patón Dominguez, D., García-Herrera R., Cuenca J, Galavis M. and Roig FA. 2010. Influence of Climate on Radial Growth of Holm Oaks (Quercus Ilex Subsp. Ballota Desf) from SW Spain. Geochronometria 34: 49-56. ↩

15. de Rigo, D. and Caudullo, G. 2016. Quercus ilex in Europe: distribution, habitat, usage and threats. European Atlas of Forest Tree Species, Publ. Off. EU. ↩

16. ↩
17. ↩

18. Battandier, J.A. and Trabut, M. 1888-1890. Flore de l'Algérie - Ancienne Flore d'Alger Transformée. A.Jourdan, Alger. ↩

19. Maire, R. 1926. Carte phytogéographique de l'Algérie et de la Tunisie. Alger. Bacconier: 78. ↩

20. Quézel, P. and Santa, S. 1962. Nouvelle flore de l'Algérie et des régions désertiques méridionales. CNRS, Paris. ↩

21. Quezel, P. 1976. Les forêts du pourtour méditerranéen. Forêts et maquis méditerranéens: écologie, conservation et aménagement, pp. 9-33. UNESCO, Paris. ↩

22. Fennane, M., Ibn Tattou, M., Mathez, J., Ouyahya, A. and El Oualidi, J. 1999. Pteridophyta Gymnospermae, Angiospermae (Lauraceae – Neuradaceae), Flore pratique du Maroc: manuel de détermination des plantes vasculaires. Rabat Institut Scientifique, Rabat. ↩

23. Mhirit, O and Blérot, P. 1999. Le grand livre de la forêt marocaine. Editions Mardaga, Amazon France. ↩

24. Charco, J. 2001. Guia de los arboles y arbustos del Norte de Africa: claves de determinacion, descripciones, ilustraciones y mapas de distribucion. Agencia Espanola de Cooperacion Internacional, Madrid. ↩

25. Fennane, M. and Ibn Tattou, M. 2005. Flore vasculaire du Maroc : inventaire et chorologie. Travaux de l’Institut Scientifique, Rabat. ↩

26. Pottier-Alapetite, G. 1979-1981. Flore de la Tunisie (Angiospermes-Dicotylédones). Publications Scientifiques Tunisiennes, Ministère de l'Enseignement Supérieur et de la Recherche Scientifique, Ministère de l'Agriculture, Tunis. ↩

27. Le Floc'h, É., Boulos, L. and Vela, E. 2010. Catalogue synonymique commenté de la flore de Tunisie. Simpact ↩

28. ↩
29. ↩
30. ↩
31. ↩
32. ↩

33. Rima, H. 2009. Stress thermique et limite écologique du Chêne vert en Algérie. Faculté des Sciences de la nature et de la vie Département de Biologie., Universite Mentouri, Constantine. ↩

34. González Alonso, C. 2008. Analysis of the oak in decline in Spain; La Seca. Swedish University of Agricultural Sciences. ↩

35. ↩
36. ↩
37. ↩
38. ↩
39. ↩
40. ↩
41. ↩
42. ↩
43. ↩
44. ↩
45. ↩
46. ↩

47. Knop, H.E. 2002. Enzyklopädie der Holzgewächse: Handbuch und Atlas der Dendrologie.In: Roloff, A., Weisgerber, H., Lang, U.M., Stimm, B., and Schütt, P. (eds), Wiley-Vch Verlag, Weinheim. ↩

48. ↩

49. Achhal. 1979. Le chêne vert dans le Haut Atlas central: Etde phytoécologique. Problèmes posé par les aménagements de la chênaie. Univ.Aix.Marseille. ↩

50. ↩
51. ↩
52. ↩

53. Davies, C.E., Moss, D. and Hill, M.O. 2004. EUNIS habitat classification - revised. European Environment Agency, Paris. ↩

54. ↩

55. Ortego, J., Bonal, R. and Munoz, A. 2010. Genetic consequences of habitat fragmentation in long-lived tree species: The case of the Mediterranean Holm Oak (Quercus ilex, L.). Journal of Heredity 101(6): 717-726. ↩

56. Praciak, A. et al. 2013. The CABI encyclopedia of forest trees . CABI, Oxfordshire, UK. ↩

57. ↩
58. ↩
59. ↩
60. ↩

61. Vincente, A.M. and Alés, R.F. 2005. Long Term Persistence of Dehesas. Evidences from History. Agroforestry Systems 67(1): 19-28. ↩

62. ↩

63. Charef, M. 2011. Contribution à l ’ étude de la composition chimique et étude des propriétés phytochimiques et nutritionnelles des lipides des fruits de Pistacia lentiscus et du Quercus. Universite Kasdi Merbah Ouargla. ↩

64. Bellakhdar, J. 1997. La pharmacopée Marocaine traditionnelle. Médecine arabe ancienne et Savoirs populaires. Ibis Press, Paris. ↩

65. ↩

66. Moser, D., Gygax, B., Bäumler, B., Wyler, N. and Palese, R. 2002. Liste Rouge des fougères et plantes à fleurs menacées de Suisse. Centre du Réseau Suisse de Floristique, Chambésy, Conservatoire et Jardin botaniques de la Ville de Genève, Berna. ↩

67. MEA. 2013. Order Nr. 1280 dt. 20.11.2013, For approval of the red list of wild Flora and Fauna of Albania. Ministry of Environment of Albania, Tirana. ↩

68. Lanfranco, E. 1989. The Flora. In: Schembri, P.J. & Sultana, J. (ed.), Red data book for the Maltese Islands, pp. 5-70. Malta: Department of Information., Valletta. ↩

Kategoriler