Osmanlı İmparatorluğu döneminde konuşulan Osmanlı Türkçesi veya Osmanlıca olarak da bilinen Osmanlıca, 14. yüzyıldan 20. yüzyılın başlarına kadar yazılı olarak kullanılan bir dildir.
Osmanlıca, Türkçe'nin bir uzantısıdır ve Türkçe ile benzer sözcük dağarcığına ve dil yapısına sahiptir. Ancak Osmanlıca, Arapça ve Farsça gibi diğer dillerden etkilenmiştir ve bu dillerin kelime ve gramer yapılarını bünyesinde barındırır. Osmanlı İmparatorluğu'nun genişlemesiyle birlikte çok sayıda Arapça ve Farsça kelime Türkçe'ye katılmıştır.
Osmanlıca, Osmanlı İmparatorluğu döneminde resmi belgeler, hukuki metinler, edebi eserler ve tarih kitaplarının yazımında kullanılmıştır. İmparatorluğun son yıllarına doğru yerini daha çok Batı dillerinden ödünç alınan kelimeler içeren Osmanlı Türkçesi almıştır.
Osmanlıca, 1928 yılında Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk tarafından Latin alfabesine geçilmesiyle resmi olarak kullanımdan kaldırılmıştır. Ancak hala eski Osmanlıca metinlere ulaşmak, bu metinleri okuyabilmek ve anlamak için Osmanlıca bilgisi gerekmektedir.
Bugün Osmanlıcadan bazı kalıntılar Türkçe'de hâlâ kullanılmaktadır. Özellikle dini terimlerde ve atasözlerinde Osmanlıca kökenli kelimeler ve ifadeler sıkça karşımıza çıkar. Osmanlıca, Türkçe'nin tarihî bir versiyonu olduğu için Osmanlı İmparatorluğu'nun kültürel ve edebi mirasının anlaşılması için önemli bir kaynak niteliği taşır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page