Mennancılık, 16. yüzyılda Avrupa'da ortaya çıkan ve Anabaptizm'in bir kolu olan, radikal bir Hristiyan mezhebidir. Kurucusu ve en önemli figürü, Frieslandlı (günümüzde Hollanda ve Almanya'nın bir bölümü) eski bir Katolik rahip olan Menno Simons'tur. Mennancılık, şiddete karşı pasif direniş, yetişkin vaftizi ve cemaat disiplini gibi temel prensipleriyle bilinir.
Mennancılığın kökleri, Reform Hareketi'nin radikal bir kanadı olan Anabaptizm'e dayanır. 1520'lerde İsviçre'de başlayan Anabaptist hareket, bebek vaftizini reddederek, yalnızca kendi istekleriyle iman eden yetişkinlerin vaftiz edilmesi gerektiğini savunmuştur. Bu görüşleri nedeniyle hem Katolikler hem de diğer Protestanlar tarafından zulme uğramışlardır.
Menno Simons, 1536 yılında Anabaptist harekete katılmış ve kısa sürede hareketin liderlerinden biri haline gelmiştir. Onun liderliğinde, şiddeti reddeden, barışçıl ve disiplinli bir Anabaptist grup oluşmuştur. Bu grup, daha sonra "Mennonitler" olarak anılmaya başlanmıştır.
Mennancılığın temel inançları şunlardır:
Mennonitler, zaman içinde farklı yorumlar ve uygulamalar nedeniyle çeşitli gruplara ayrılmıştır. En bilinen Mennonit grupları şunlardır:
Mennonitler, günümüzde dünyanın birçok ülkesinde yaşamaktadırlar. En yoğun olarak yaşadıkları ülkeler arasında Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Almanya, Hollanda, Rusya ve bazı Latin Amerika ülkeleri bulunmaktadır.
Mennonit kültürü, sadelik, çalışkanlık, dürüstlük ve aile bağlarına büyük önem verme üzerine kuruludur. Geleneksel Mennonit mutfağı, sade ve doyurucu yemeklerden oluşur. El sanatları, özellikle yorgan yapımı ve ahşap işçiliği, Mennonit kültürünün önemli bir parçasıdır.
Mennancılık, günümüzde de varlığını sürdüren ve dünya çapında milyonlarca inananı olan bir mezheptir. Mennonitler, barışçıl yaşam tarzları, toplumsal hizmetleri ve yardımseverlikleriyle tanınırlar. Farklı Mennonit grupları arasında farklı yaklaşımlar olsa da, temel inançları ve değerleri hala ortak noktalarıdır.
Ek Kaynaklar: