Mancınık, Orta Çağ'da yaygın olarak kullanılan, büyük nesneleri (taş, ölü hayvan, yanıcı maddeler vb.) uzak mesafelere fırlatmak için tasarlanmış bir kuşatma silahıdır. Temel olarak, tork veya gerginlik enerjisini kullanarak çalışır. Mancınıklar, kaleleri yıkmak, düşman hatlarını bozmak ve moral bozmak için kullanılmıştır.
Çeşitleri:
Burmalı Mancınık (Onager): Halatların veya kirişlerin burulmasıyla elde edilen enerjiyi kullanır. Tek kollu bir mekanizmaya sahiptir.
Denge Ağırlıklı Mancınık (Trebuchet): Ağırlık dengesi prensibiyle çalışır. Bir karşı ağırlık, uzun bir kolun diğer ucundaki mermiyi fırlatır. Daha hassas ve güçlü atışlar yapabilirdi. Trebuchet'in çalışma prensibi daha karmaşıktır ve mühendislik açısından daha gelişmiştir.
Yaylı Mancınık (Ballista): Büyük bir yay mekanizması kullanır. Ok veya mermi fırlatmak için tasarlanmıştır. Genellikle daha küçük ve isabetli atışlar için kullanılırdı.
Kullanım Alanları:
Tarihi:
Mancınıkların kökenleri antik çağlara dayanır. İlk örnekleri Çin ve Yunanistan'da görülmüştür. Orta Çağ Avrupa'sında ise kuşatma savaşlarının vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir. Barutun ve ateşli silahların geliştirilmesiyle zamanla önemini kaybetmiştir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page