Haloalkanlar, bir veya daha fazla hidrojen atomunun halojen atomları (flor, klor, brom, iyot) ile yer değiştirdiği alkan türevleridir.
-
Yapı: Haloalkanlar, bir alkil grubuna (R) bağlı bir halojen atomu (X) içerir. Genel formülleri RX'tir.
-
Adlandırma: IUPAC adlandırma sistemine göre, halojenler ön ek olarak adlandırılır (örneğin, floro-, kloro-, bromo-, iyodo-). Halojenin bağlı olduğu karbon atomunun numarası da belirtilir. Örnek: 2-kloropropan.
-
Fiziksel Özellikler:
- Kaynama noktaları, molekül ağırlığı ve halojenin atom ağırlığı arttıkça genellikle artar.
- Polar moleküllerdir, ancak sudaki çözünürlükleri düşüktür.
- Yoğunlukları, karşılık gelen alkanlara göre daha yüksektir.
-
Kimyasal Özellikler:
- Haloalkanlar, nükleofilik sübstitüsyon (Nükleofilik Sübstitüsyon) ve eliminasyon (Eliminasyon Reaksiyonu) reaksiyonlarına girebilirler.
- Halojenin karbon atomuna bağlı olması, karbonu elektrofilik hale getirir, bu da nükleofillerin saldırısını kolaylaştırır.
- Reaktivite, halojenin türüne (I > Br > Cl > F) ve alkil grubunun yapısına (3° > 2° > 1°) bağlıdır.
-
Kullanım Alanları:
- Çözücüler
- Soğutucu akışkanlar (kloroflorokarbonlar - CFC) (bazı CFC'lerin kullanımı çevresel etkileri nedeniyle kısıtlanmıştır).
- Pestisitler
- Anestezikler
- Polimer üretiminde monomerler (örneğin, vinil klorür).
-
Çevresel Etkiler: Bazı haloalkanlar (özellikle CFC'ler) ozon tabakasının incelmesine katkıda bulunabilirler. Bu nedenle, bunların kullanımını azaltmak veya alternatifler geliştirmek için çalışmalar yapılmaktadır.