erbain ne demek?

Erbain (Kırkıncı Gün), Yeryüzündeki en büyük anma törenlerinden biridir.

Şiilikte, hicrî takvime göre Aşure Günü'nden 40 gün sonra gelen Safer ayının 20. gününe verilen isimdir. Bu günde Muharrem ayının Onuncu günü olan Aşure Günü'nde Kerbela'da öldürülen İmam Hüseyin ve 71 taraftarının anısını canlı tutmak için anma törenleri de düzenlenmektedir.¹²³

Rivayetlere göre Kerbela esirleri hicretin 61. Yılında Safer ayının 20’sinde Şam’dan Medine’ye dönerken Kerbela’ya uğrayarak İmam Hüseyin’i ziyaret ettiler.⁴⁵ Erbain gününde Peygamberin ünlü sahabesi, Cabir bin Abdullah Ensari İmam Hüseyin’in kabrini ziyaret etmek için Medine'den Kerbela'ya gitti. Bu günde İmam Hüseyin’i ziyaret etmek tavsiye edilmiştir.⁶

İslam dünyasında kırk günlük riyazat ve halvet olarak bilinen uygulamanın zamanıdır. Bu 40 günde maddî bağları azaltıp mânevî tarafı kuvvetlendirmek için kırk gün az yemek, az içmek, az konuşmak, az uyumak, çok ibâdet etmek gerekir. Buna çile de denir. Buna bağlı olarak bu çile iki şekilde olmaktadır: çile-i merdan ve çile-i zenan.
Çile-i zenan kadınlar tarafından kırk gün boyunca gündüzleri hiçbir şey yemeden ve içmeden yapılan oruç ibadetidir.
Çile-i merdan ise 40 gün boyunca kırk öküz kesilip bunlardan yapılan yahninin yenilmesi ile yapılan çiledir. Lakin bu çile sırasında su içilmez.
Miladi takvimde ise 22 Aralık - 31 Ocak günleri arasına rastlayan kırk günlük kış dönemi de aynı adla anılmaktadır. Bu döneme halk arasında "Zemheri" de denir.

Resim

Dosya:پیاده روی اربعین.jpg|Erbain Yürüyüşü çoğunluğu Şii Dosya:پیاده روی اربعین 46.jpg|Erbain Yürüyüşü çoğunluğu Şii Dosya:پیاده روی اربعین حسینی.jpg|Erbain Yürüyüşü çoğunluğu Şii Dosya:پیاده روی اربعین 12.jpg|Erbain Yürüyüşü çoğunluğu Şii Dosya:The clergymen on the arbane hike روحانیت در پیاده روی اربعین 13.jpg|Erbain Yürüyüşü çoğunluğu Şii

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Orijinal kaynak: erbain. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.

↩
↩
↩
Nuri, Mirza Hüseyin, Lu’lu vel-Mercan, Neşr-i Afak, Tahran, 1388., s. 208 – 209. ↩
Kummi, Abbas, Münteha’l A’mal, Matbuat-ı Hüseyni, Tahran, 1372. s. 524- 525. ↩
↩