Aslanpençesi (Lat. Alchemilla, arslan pençesi de kullanılır), gülgiller (Rosaceae) familyasından bir bitki cinsidir ve Afrika, Asya ve Avrupa'da yaşayan, özellikle dağlık bölgelerde yaygın olan bir bitkidir. Dağlık bölgelerde çok tüylü şekilleri de vardır. Büyüklüğü ot ile çalı boyutları arasında olur. Çiçekleri küçük ve gösterişsiz olup taç yapraksızdırlar. Çoğalması genelde ve Avrupa cinslerinde neredeyse istisnâsız olarak eşeysizdir. Bin kadar türünden yaklaşık 300'ü Avrupa'da yerli bitkidir. Avrupa'da halk ilacı olarak kullanılagelmiştir. Birkaç türü iyi yem verir, çok azı süs bitkisi olarak yetiştirilir.
Aslanpençesi, yazları yeşil küçük ile orta boyda çalılar olup iki yıldan fazla yaşar (Alm. ausdauernde Pflanze, İng. perrenial). Otumsu bir bitki olup chamaephyte veya hemicryptophyte'dirler. Eksenleri yerin üstünde ve bazen kısmen odunlaşmıştır. Dallanmaları tek bir eksenden etrafa doğrudur (Alm. monopodial). Ana eksen yatık, filizler genelde tüylü olur, tüyler hiçbir zaman dallanmaz ve çoğunlukla düzdür. Trikomları pek olmaz.
Ana kökleri çimlenmeden kısa zaman internod boyunca ana kökten yeni kökler türetirler (Alm. Adventivwurzeln). Köklenme derecesi zeminin nem oranına ve cinsine göre değişir. Kaya yarıklarında yetişen Alpinae cinsinde internod, daha büyük aralarla kökler oluşurken Erectae ve Ultravulgares seksiyonlarının çok dallı kökleri olur. Pentaphylleae seksiyonunda kökler demetlenmez.
Dik büyüyen tropik çalılarda eksenler, çiçeklenme dönemi dışında çoğunlukla birbirine benzer. Avrupalı türlerinde olduğu gibi birçok tropik türlerde türlerde yatık gövdenin kalınlaşması, uzun ve kısa filizlerin farklılaşması, türemiş bir özellik olarak görülür (Alm. abgeleitetes Merkmal). Dik büyüme asıl büyüme şekli olarak kabul edilir. Yerde sürünen bitkilerde de büyüme ilk yılda çoğunlukla dik olur. Yetişkin bitkiler de tek tük kısa ve dik tâlî filizler çıkarırlar; bunlar yetersiz köklenmeden dolayı iyi beslenemezler ve dondan dolayı ölürler.
Yaprakları dilimli ile parmaklı (Alm. gefingert, İng. digitate) arası olup kenarları testere dişlidir. Tomurcuklarında yaprakların her biri bir yelpaze oluşturacak şekilde birkaç kez kıvrımlı olur. Kapanmış yapraklardaki bu yelpaze şeklini açılmış yapraklarda da sık sık görmek mümkündür. Yan yaprakları yaprak sapı veya internodun öbür tarafındakisi ile bitişik olabilir ve Orta Avrupa türlerinin hepsinde görülür. Yan yaprakların tute denilen bir yapılanmaları vardır (Alm. Ochrea, Tute) ve bitişmesi hiçbir zaman tam olmaz. Aralarında kalan boşluğa tute ensizyonu adı verilir. Üçüncü olarak görülen bitişiklik, iki yan yaprağın yaprak sapı üzerinden birleşmesiyle olur (birleşirse Alm. Öhrchen sind verwachsen yoksa Alm. Öhrchen sind frei).
Yan yapraklar aslanpençesinde tomurcuk işlevi görerek tomurcuk uçlarını (Alm. Vegetationskegel) ve genç ekseni korur. Burada sınıflandırma açısından konuyla ilgili iki tomurcuk tipi bulunmaktadır:1 ilk tipte yeni yaprak yüzeyi kendi tutesiyle çevrilmiştir; ikinci tipteyse oluşan yaprak yalnızca ondan önce oluşan yaprağın tutesince çevrilidir, yaprak yüzeyi her zaman tutenin dışında bulunur. Yukarıda açıklanan bitişmenin yanında başka bir koruma şekli de yan yaprakların bazı bölgelerde hızlıca kuruyup birkaç yıl içinde yeni eksenin etrafında çok katlı bir yalıtım kabakası (Alm. Tunika) oluşturur.
Yapraklar, yaprağın tepesinde su yarıklarına (Alm. Wasserspalte) sahiptirler. Bunlardan geceleri sıvı çıkar (Gutasyon).
Çiçeklenmenin asıl şekli olarak Pleiochasium görülmektedir (Alm. armblütige Pleiochasien). Bunlardan gelişimler bir yandan daha büyük çiçeklenmeler oluştururken diğer yandan çeşidi tükenmiş olup bir-iki çiçeklenmelere yol açmıştır. Bütün çiçeklenme kapalı bir tirze (Alm. Thyrse) olup tanzimine göre değişik görünür. Bu görünüşler salkımsı, çift salkımsı vs. olur ve cinsine göre iki ilâ on üyeden oluşur. Tropik çalılarda alt çiçeklenmeler daha göze batar şekildedir (Alm. Basitonie). Aynı şekilde Alpinae ve Pentaphylleae'ler de böyledir. Erectae cinsinin çiçeklenmeleri geniş, diğerlerine nispeten kısa ve huni tarzında yukarıya doğru açılır şekilde olurkem ultravulgares cinsinde daha çok salkımsal ve dardır.
Çiçekleri küçük olup sarı veya yeşildirler. Nispeten büyük çiçekler aslî olarak görülür. Bir bitkideki büyük çiçekler altta az çiçekli çiçeklenmelerde, küçük olanları da çok çiçekli çiçeklenmelerdedir. Çiçek çapının üst sınırı beş ilâ altı milimetre kadardır. Erectae cinsinde yedi millimetreyi bulur. Çiçekler dörder tane olup ultravulgares ve pentaphylleae cinslerinde düzenli olarak beşer çiçek (Alm. Endblüte) görülür. Çiçeklenme dallarının sonunda üç ya da iki çiçek de olabilir.
Çiçek çanağı, çanak yapraklarının (Alm. Kelchblatt) bitişmesinden oluşur. Silindrik, çan ya da küp şeklindedir. Boşta kalan uçlar literatürde „çanak yaprak“ (Alm. „Kelchblätter“) olarar adlandırılır. Aynı zamanda az da olsa olan bu bitişmeyle uzun ve serbest çanak püskülleri de (Alm. Kelchzipfeln) her zaman görülür. Bu durum, aslî özellik olarak görlür. (Ender olmayan) dış çanak (Alm. Außenkelch) aslanpençesinde yan yaprak oluşumu (Alm. Nebenblattbildung) olarak değil, çanak yaprakların dışa doğru keseleşmesi olarak yorumlanır. Taç yaprakları yoktur. Dışarıdan içeri doğru dilimsi ya da halka şeklinde bir şişkinlik (Alm. Diskus) vardır ve birkaçı öz su yarıklarından (Alm. Saftspalte) nektar salgılar. Bu salgı uzun parçalar şeklinde salgılanır.
Orijinal kaynak: aslanpençesi. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Alexander A. Notov, Tatyana V. Kusnetzova: Architectural units, axiality and their taxonomic implications in Alchemillinae. Wulfenia 11, 2004, S. 85-130. ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page