Zımmî, İslam hukukunda, İslam devletinde yaşayan gayrimüslim tebaayı tanımlamak için kullanılan bir terimdir. "Zimmet" sözcüğünden türemiştir ve İslam devletinin gayrimüslimlere sağladığı koruma ve güvence anlamına gelir.
Zımmîler, İslam devletinin egemenliğini kabul etmek ve belirli yükümlülükleri yerine getirmek karşılığında, can güvenlikleri, malları, inanç ve ibadet özgürlükleri devlet tarafından garanti altına alınırdı. Bu yükümlülüklerin başında ise cizye adı verilen bir vergi ödemek geliyordu.
Zımmîlerin hakları ve statüleri zaman içinde ve farklı coğrafyalarda değişiklik göstermiştir. Klasik İslam hukukunda genellikle Müslümanlarla eşit haklara sahip olmasalar da, temel haklarının korunması esastı.
Temel Özellikler: