tanzimat edebiyatı ne demek?
Tanzimat Edebiyatı
Tanzimat Edebiyatı, Osmanlı İmparatorluğu'nda 1860'tan 1896'ya kadar süren bir dönemdir. Bu dönem, Osmanlı toplumunda Batılılaşma hareketlerinin etkisiyle ortaya çıkmış ve edebiyat alanında önemli değişimlere yol açmıştır. Tanzimat Edebiyatı, geleneksel divan edebiyatından kopuşu ve modern Türk edebiyatının doğuşunu temsil eder.
Önemli Özellikleri:
- Batı Edebiyatı Etkisi: Bu dönemde Fransız edebiyatı başta olmak üzere Batı edebiyatı örnek alınmıştır. Roman, hikaye, tiyatro ve makale gibi yeni türler edebiyatımıza girmiştir. Batı Edebiyatı
- Toplumsal Fayda Amacı: Tanzimat edebiyatçıları, eserlerini toplumun sorunlarını dile getirmek ve halkı bilinçlendirmek amacıyla yazmışlardır. Eşitsizlik, cehalet, yönetimin aksaklıkları gibi konular ele alınmıştır. Toplumsal Fayda
- Dil ve Üslup: Divan edebiyatının ağır ve süslü dilinden uzaklaşılmaya çalışılmış, halkın anlayabileceği sade bir dil kullanma çabası görülmüştür. Ancak bu çaba her zaman başarılı olamamıştır. Dil ve Üslup
- Gazete ve Matbaa: Gazeteler, Tanzimat edebiyatının yayılmasında önemli bir rol oynamıştır. Eserler genellikle gazetelerde tefrika edilmiş, böylece geniş kitlelere ulaşılmıştır. Gazete ve Matbaa
Önemli Temsilcileri:
Dönemlere Ayrılması:
Tanzimat Edebiyatı genellikle iki döneme ayrılır:
- 1. Dönem (1860-1876): Sanat toplum içindir anlayışı hakimdir. Eserlerde romantizm akımının etkisi görülür. Romantizm
- 2. Dönem (1876-1896): İstibdat döneminin baskısı nedeniyle sanat sanat içindir anlayışı ön plana çıkar. Eserlerde realizm ve naturalizm akımlarının etkisi artar. Realizm ve Naturalizm