eski anadolu türkçesi ne demek?

Eski Anadolu Türkçesi (EAT)

Eski Anadolu Türkçesi, 13. yüzyılın sonlarından 15. yüzyılın sonlarına kadar Anadolu coğrafyasında konuşulmuş ve yazı dili olarak kullanılmış olan Türk yazı dilinin adıdır. Türkiye Türkçesi'nin tarihsel gelişiminde önemli bir evreyi temsil eder ve Türk dilinin Anadolu'daki köklerini oluşturur.

Dönemlendirme:

• Başlangıç Evresi (13. yüzyıl sonu - 14. yüzyıl başı): Selçuklu Devleti'nin zayıflaması ve beyliklerin ortaya çıkmasıyla birlikte, yazı dilinde farklılaşmaların başladığı dönemdir. Farsça ve Arapça'nın etkisi yoğundur.
• Gelişme Evresi (14. yüzyıl): Türkçenin yazı dili olarak daha fazla kullanıldığı, dil bilincinin arttığı ve ilk önemli eserlerin verildiği dönemdir. Dil Bilinci
• Olgunlaşma Evresi (15. yüzyıl): Osmanlı Devleti'nin güçlenmesiyle birlikte, yazı dilinin standartlaşmaya başladığı ve edebi eserlerin sayısının arttığı dönemdir.

Eski Anadolu Türkçesinin Özellikleri:

• Söz Varlığı: Arapça ve Farsça kelimelerin yoğun olarak kullanılması. Arapça, Farsça
• Ses Bilgisi: Türkiye Türkçesine göre bazı farklı ses olaylarının görülmesi (örneğin, ė sesinin varlığı).
• Şekil Bilgisi: Bazı eklerin ve çekimlerin farklı kullanımları (örneğin, iyelik eklerinin kullanımı). İyelik Eki
• Söz Dizimi: Cümle yapısında bazı farklılıklar (örneğin, fiillerin cümle sonunda yer alması). Söz%20Dizimi

Eski Anadolu Türkçesi Eserleri:

• Yunus Emre Divanı
• Dede Korkut Hikayeleri (bazı nüshaları)
• Aşık Paşa - Garipname
• Gülşehri - Mantıku't-Tayr
• Ahmedi - İskendername

Önemi:

Eski Anadolu Türkçesi, Türkiye Türkçesinin tarihsel gelişimini anlamak, dilimizin köklerini araştırmak ve Türk kültürü ile edebiyatının geçmişini incelemek için büyük önem taşır. Bu döneme ait eserler, dilimizin zenginliğini ve değişimini gözler önüne serer.