2.abdülhamid ne demek?

II. Abdülhamid (1842-1918)

II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu'nun 34. padişahı ve 113. İslam halifesidir. 21 Eylül 1842'de İstanbul'da doğmuş, 10 Şubat 1918'de aynı şehirde vefat etmiştir.

Saltanat Dönemi:

1876 yılında amcası Abdülaziz'in tahttan indirilmesi ve ağabeyi V. Murad'ın kısa süren hükümdarlığının ardından tahta geçmiştir. Saltanatı, Osmanlı İmparatorluğu'nun en çalkantılı dönemlerinden birine denk gelir. Özellikle 93 Harbi (1877-1878) olarak bilinen Rus-Osmanlı Savaşı'nın ardından büyük toprak kayıpları yaşanmıştır.

İç Politika:

• İstibdat Dönemi: II. Abdülhamid'in saltanatının ilk yıllarında ilan edilen Kanun-i Esasi (Osmanlı Anayasası) kısa süre sonra askıya alınmış ve Meclis-i Mebusan kapatılmıştır. Bu dönem, "İstibdat Dönemi" olarak adlandırılır ve siyasi baskı, sansür ve muhalif hareketlere karşı sert önlemlerle karakterizedir.
• Eğitim ve Altyapı: İstibdat dönemine rağmen, II. Abdülhamid döneminde eğitim alanında önemli adımlar atılmıştır. Birçok okul açılmış, modern eğitim kurumları kurulmuştur. Ayrıca demiryolu ağının genişletilmesi gibi altyapı projelerine de önem verilmiştir. Özellikle Hicaz Demiryolu projesi dikkat çekicidir.
• Panislamizm: II. Abdülhamid, İslam dünyasında birliği ve dayanışmayı amaçlayan Panislamizm politikasına büyük önem vermiştir. Bu politika, Osmanlı İmparatorluğu'nun İslam dünyasındaki nüfuzunu artırmayı hedeflemiştir.

Dış Politika:

• Denge Politikası: II. Abdülhamid, Osmanlı İmparatorluğu'nun zayıflayan konumunu korumak amacıyla büyük güçler arasında denge politikası izlemiştir. Bu politika, farklı devletlerle diplomatik ilişkiler kurarak ve ittifaklar oluşturarak imparatorluğun bekasını sağlamayı amaçlamıştır.
• Ermeni Meselesi: II. Abdülhamid döneminde Ermeni Meselesi önemli bir sorun olarak ortaya çıkmıştır. Bu dönemde yaşanan olaylar, uluslararası kamuoyunda büyük yankı uyandırmıştır.

Tahttan İndirilmesi ve Ölümü:

1908 yılında II. Meşrutiyet'in ilanıyla birlikte yeniden yürürlüğe giren Kanun-i Esasi ile yetkileri sınırlandırılmıştır. 31 Mart Vakası (1909) olarak bilinen olayların ardından tahttan indirilmiş ve Selanik'e sürgüne gönderilmiştir. 1912 yılında İstanbul'a geri getirilmiş ve 10 Şubat 1918'de Beylerbeyi Sarayı'nda vefat etmiştir.