Çapraz uyak, bir şiirdeki dörtlüklerde, birinci ve üçüncü dizelerin birbiriyle, ikinci ve dördüncü dizelerin birbiriyle uyaklı olmasıdır. "abab" şeklinde gösterilir. Dize sonlarındaki ses benzerlikleri bu uyak düzenini oluşturur. Bu düzen, şiire ahenk ve ritm katar.
Özellikleri: