Özel görelilik, zaman, uzay, kütle ve enerji arasındaki ilişkiyi tanımlayan bir fizik teorisidir. Albert Einstein tarafından 1905 yılında "Hareketli Cisimlerin Elektrodinamiği Üzerine" adlı makalesi ile ortaya atılmıştır.
Temel olarak iki ana postülat üzerine kuruludur:
Görelilik İlkesi: Fizik yasaları, tüm eylemsiz referans çerçevelerinde aynıdır. Yani, sabit hızla hareket eden gözlemciler için fizik yasaları değişmez.
Sabit Işık Hızı İlkesi: Boşluktaki ışık hızı, ışık kaynağının veya gözlemcinin hareketinden bağımsız olarak, tüm eylemsiz referans çerçevelerinde aynıdır. Işık hızı, c ile gösterilir ve yaklaşık 299,792,458 metre/saniye'dir.
Bu iki postülat, beklenmedik sonuçlara yol açar:
Zaman Genişlemesi (Time Dilation): Hareket eden bir referans çerçevesindeki saat, durgun bir referans çerçevesindeki saate göre daha yavaş ilerler. Hız arttıkça, bu etki belirginleşir.
Uzunluk Kısaltması (Length Contraction): Hareket eden bir cismin uzunluğu, hareket yönünde, durgun bir gözlemciye göre kısalır.
Kütle-Enerji Eşdeğerliği (Mass-Energy Equivalence): Enerji ve kütle birbirine dönüştürülebilir ve E=mc² formülü ile ifade edilir. Bu formül, küçük bir kütle miktarının bile çok büyük bir enerjiye denk gelebileceğini gösterir.
Özel görelilik, yüksek hızlarda (ışık hızına yakın) meydana gelen olayları anlamak için kullanılır. Atom fiziği, nükleer fizik ve parçacık fiziği gibi alanlarda önemli bir rol oynar. GPS uydularının doğru çalışması gibi pratik uygulamaları da bulunmaktadır. Özel görelilik, yerçekimi etkisini hesaba katmadığı için, yerçekimini de içeren daha kapsamlı bir teori olan genel görelilik ile tamamlanır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page